Vandaag had ik mij onbewust een uitdagende coördinatie oefening gegeven. En in alle eerlijkheid moet ik bekennen dat ik mijzelf na een hele dag bezig te zijn geweest net aan een 6,5 geef. En terwijl ik dit typ en met de muis iets wil aanklikken, ga ik de mist in. Misschien dan toch een 6,4.

Stappen zetten, nadenken, hard werken, motivatie, discipline, gewoontes, het is waar het in deze tijd allemaal om lijkt te gaan.

...want ik kan dat niet zo goed. Meestal trekt hij zelf zijn plan en heeft hij mijn bemoeienis zeker niet nodig, en als het op zijn fijne motoriek aankomt - een gevolg van zijn dyspraxie - draagt mijn zoon graag dingen aan mij over. Niet dat hij dingen absoluut niet wil, nee, maar hij ervaart het als dat hij overlast veroorzaakt als hij bijvoorbeeld iets omgooit. Als gevolg van die dyspraxie.

Het is onzinnig om alle rozen te haten,
enkel omdat je door de doorn van één roos bent gekrast

Het is absurd om al jouw dromen te laten varen,
enkel omdat slecht één ervan niet is uitgekomen

Het is dwaas om alle pogingen op te geven,
enkel omdat één daarvan is mislukt.

Het is niet wijs om al jouw vrienden te veroordelen,
enkel omdat één van hen jou heeft verraden

Mijn eerste serieuze kennismaking met de wereld van de automatisering was in 1980. Toen ik op de middelbare school het vak wiskunde II had en we een opdracht met een schrijfterminal gingen doen.

Wanneer iemand 'Nee' tegen mij zegt
Is dat geen 'Nee' tegen mij als mens
Het is een 'Nee' tegen wat ik op dat moment doe of wens

Wanneer iemand 'Nee' tegen mij zegt
Is er geen taboe op pijn
Het is oké als ik die voel en er ook laat zijn

Wanneer er geen 'Nee' komt, enkel doodse stilte
En ik zie, hoor, bereik die ander niet
Dan bekruipt mij ongemerkt een gevoel van verdriet

Het is weer gelukt. Het is weer gebeurd. Een groot glas (350ml) cola gisteren in de middag en een groot glas cola gisteren bij het avondeten. Daarmee moest ik het doen. Of cola bij mij als een placebo werkt of dat er daadwerkelijk iets gebeurt is ondergeschikt aan het resultaat: vandaag voelde ik mij geen moment meer misselijk.

Het is nu een paar weken terug dat ik in een verloren moment de app van Albert Heijn wat verder aan het ontdekken was en op het onderdeel 'Leefstijl' stuitte. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. En vooral ook was de stille hoop ontstaan dat ik, door van alles en nog wat in te vullen, wat gerichtere en gezondere persoonlijke bonusaanbiedingen zou gaan krijgen. Ik opende de vragenlijsten en heb deze naar alle eerlijkheid ingevuld.

Een maand of twee geleden heb ik mij aangesloten bij een of andere organisatie waarbij je zelf activiteiten kunt organiseren en daar aangesloten leden voor kunt uitnodigen. Tot nu toe ben ik vooral, en dat is een eufemisme, waarnemend lid. De enige activiteit tot nu toe die mij echt aansprak was in een mum van tijd volgeboekt.

Ooit was er een tijd dat ik het abonnement voor mijn mobiele telefoon en die voor de internetaansluiting thuis bij verschillende providers had. Totdat de grote telecombedrijven ontdekten dat klantenbinding nog beter werkte met combinatiekortingen. Nam je het ene product af? Dan kreeg je korting wanneer je ook het andere product af ging nemen. Er was weinig rekenwerk voor nodig om te bepalen dat dat in mijn geval voordelig was.