- Login om te reageren
De afgelopen drie dagen heb ik de Time to Rise Summit van Tony Robbins gevolgd. Net als vorig jaar. En dit jaar heb ik het een stuk intensiever beleefd. Ik had mijzelf opgesloten in mijn werkkamer, oortjes in om alles te móeten blijven horen en elke afleiding buiten de werkkamer gelaten. Drinken, een tussendoortje omdat het laat zou worden (begin rond 20:00 uur, einde varieerde van 00:30 tot 1:15) en verder niets. Heerlijk in een soort van bubbel.
De hoeveelheid bruikbare (levens)lessen die ik in 3 x 4 uur tijd kreeg was weer geweldig veel. En ook slechts een fractie van wat ik kreeg bij zijn trainingen van vier dagen van 12 uur. En wel verfrissend. Goed om weer te horen en tot mij door te laten dringen. Lifechanging noemt hij het, en nu ik er nog serieuzer mee aan de slag ga, wordt het dat ook zeker.
Ik weet dus wat mij te doen staat. De vraag die ik het moeilijkste te beantwoorden vond was die over wat mijn oude identiteit was en wat mijn nieuwe is. Die identiteit is nodig om te kunnen leven wie je wilt zijn. De vraag heb ik weliswaar beantwoord, en mijn onderbuikgevoel zegt dat het nog niet overtuigend genoeg is.
De komende dagen ga ik alles nog een keer bekijken en beluisteren, nog meer tot mij door laten dringen. Zoals ik er deze tweede keer al meer uit wist te halen dan de eerste keer, weet ik zeker dat de derde keer mij nog meer gaat brengen. Het is kwart over een in de nacht nu ik dit relaas afrond en het is tijd om te gaan slapen. Ik hoop dat ik goed slaap, want vooralsnog ben ik vooral in standje stuiterbal in een heel grote bubbel. Vandaag staat er eerst een uitstapje naar Zwolle op de agenda, dus sta ik voor even weer met beide benen in de bewoonde wereld. Daarna duik ik terug in mijn bubbel om maandag weer heerlijk verder te kunnen stuiteren.
Heb jij ook van die momenten dat je in zo'n staat van zijn terecht komt? Na bijvoorbeeld een cursus of andere activiteit?