Geest en lichaam

Op de etage van het centrum waar mijn jongste dochter woont heerst sinds een aantal dagen het Norovirus. De maatregelen zijn meteen fors. Geen bezoek van buitenaf, mensen in quarantaine, ze mogen niet naar hun werk. De medewerkers van de begeleiding lopen in isolerende kleding rond, als ze zelf al niet ziek thuis zijn gebleven of ziek naar huis zijn gegaan. En er zijn al aardig wat bewoners op haar etage die verzorging nodig hebben dat door steeds minder personeel moet worden geleverd.

Vandaag was een super productieve dag voor mij. En toch bekroop mij na afloop een gevoel van ontevredenheid. Ik kon het niet plaatsen. Ik zag vooral wat ik allemaal niet had gedaan. Vooral omdat ik dingen wel gepland had.

En ik voel mij dankbaar dat ik vanavond iemand sprak die mij de andere kant liet zien van wat ik had gedaan. Met woorden die kort samengevat op het volgende neerkwamen:

Gezondheid voorop, zorgen voor ontspanning, ervoor zorgen dat randzaken geen bezit nemen van je gedachten. Het valt soms niet mee om dat allemaal voortdurend te realiseren. De afgelopen weken liet mijn gezondheid mij af en toe wat in de steek. Ik voelde me goed, en in lijn met wat ik soms over long covid hoor stond ik soms als te hijgen alsof ik een marathon had gelopen. Terwijl ik in de praktijk alleen maar twee trappen op was gegaan naar de zolder.

Vele spinsels die in mijn hoofd spelen
En geen ervan wil ik hier nu delen
Mijn gedachten dwalen zonder doel
Als een nomade zonder richtingsgevoel

Geen woorden om een zin mee te maken
Laat staan een gevoelige snaar mee te raken
Elke tekst vervaagt meteen
Alsof deze nooit geschreven scheen

Geen beelden die mij inspireren
Of mij anderszins activeren
Schrijven doe ik echt zielsgraag
Doch de schrijver in mij zwijgt vandaag

Het waren van die dagen dat de zon zich vol enthousiasme door de kieren tussen gordijn en plafond wurmde waarop ik opeens naast mij hoorde 'Ik wil naar het strand. Moet jij per se nog eten? Is het goed als je een banaan meeneemt?'. Terwijl ik de vraag nog tot mij door moest laten stond zij bij wijze van spreken al klaar om te vertrekken.

Ik mag graag sport kijken, en in tegenstelling tot zo'n vijf jaar geleden ga ik er zelden meer echt voor zitten. De ene keer ga ik onderhand de was vouwen, de andere keer ga ik weliswaar op de bank zitten, maar pak ik er ook een puzzelboek bij. Aan het geluid hoor ik wel of er iets opwindends gebeurt en op zo'n moment ga ik dan wel vol aandacht kijken wat het dan zo opwindend maakt. En als er echt niks te beleven valt kan ik rustig even naar de keuken lopen om wat drinken te halen, of naar boven om de gevouwen was op te bergen.

Ik heb iets met cijfers en getallen. Waarom de digitale wereld - waarin men niet verder dan 0 en 1 en zo af en toe 0,5  komt - mij zo aanspreekt is mij in dat opzicht dan ook een raadsel.

Dit is de 38e opeenvolgende dag dat ik een bijdrage schrijf, en nog niet eerder heb ik mij zo inspiratieloos gevoeld. Dat is op zich geen probleem, want door te beginnen volgt de rest ook wel. Dat inspiratieloze had ik de hele dag al. Ik werd ermee wakker en het lukte me niet goed om de gewenste mindset aan te roepen. Na een voor mijn doen lange douche en een in absolute zin lang durend ontbijt, ben ik aan de slag gegaan. Mijn notities van gisteravond doornemen, om zeker te weten dat ik begrijp wat ik gedaan heb.

Het liefste zou ik alles wat ik aan kennis op kan doen willen weten. Zou ik alles wat een mens kan ook willen kunnen. Voor zover dat binnen de grenzen van het betamelijke valt. En hoewel mijn hersencapaciteit deels niet volledig benut schijnt te worden, is het een illusie dat het ooit zover zal komen. En dus moet ik keuzes maken. De keuze tussen van heel veel dingen een beetje weten, de generalist zijn, of van een of een paar dingen heel veel weten, de specialist zijn.

Vandaag was voor mij een dag van opruimen. Dat het vandaag ook de laatste dag van de voorjaarsvakantie was vormde een mooie symboliek daarbij. De afgelopen dagen was het op mijn bureau een behoorlijke rommel met twee computers, waarbij onderdelen van de een overgezet moesten worden in de ander en waarbij instellingen handmatig overgenomen moesten worden. Dat is nu klaar. De oude computer is afgedankt en mijn bureau heb ik meteen opgeruimd. Klaar om vanaf morgen weer aan de slag te kunnen met dat wat ik echt wil doen.