Akrasia

Het blijft een interessant fenomeen.

Aan het begin van deze werkweek van vier dagen wist ik dat ik al vier dagdelen bezet was door afspraken.

Zo bleef er nog minder tijd over voor de twee hoofdtaken die ik op de planning had staan.

Als ik mij inbeeldde dat ik met hoofdtaak A bezig zou gaan, voelde ik onrust opkomen omdat ik hoofdtaak B dan niet af zou krijgen.

En als ik mij inbeeldde dat ik met hoofdtaak B bezig zou gaan, voelde ik onrust opkomen omdat ik hoofdtaak A dan niet af zou krijgen.

Tot hier en niet verder. Hoe doe jij dat?

Het is vrijdagmiddag en ik maak mijn planning voor de komende week. Ik heb geen afspraken en kan heerlijk volop aan de slag met de dingen die ik wil doen.

Het is weekend en de telefoon gaat. Een dierbaar familielid. Lang niet kunnen zien. Of ik dinsdag tijd en zin heb. Ik worstel en zeg ja. En besef dat ik voor een hele dag 'nee' tegen mijzelf zeg.

Eind vorig jaar nam ik mij voor om voor mijzelf een soort van dagboek bij te houden. Om dagelijks bij te houden wat ik voor die dag gepland had om te doen en wat ik in werkelijkheid had gedaan. Ik kwam op het idee toen ik ergens de term 'Akrasia' las, hetgeen zoveel betekent als 'Iets tegen beter weten in doen'.

Vandaag was een dag met veel 'leerwerk'. Om alles te kunnen doen wat ik wilde doen en tussentijds voldoende bij te kunnen tanken, was ik om 7:00 uur begonnen en had ik bewust wat langere pauzes tussen de diverse leermomenten ingebouwd. De onderwerpen waren verschillend, de manier waarop ik het tot mij moest nemen wisselde en de inspanning die ik moest doen varieerde ook.

Zo begon ik het eerste uur met lesmateriaal lezen en vervolgens de nodige notities verwerken. De pauze die ik voor daarna had gepland gebruikte ik om te gaan ontbijten.