- Login om te reageren
Als kind was ik altijd al aan het bouwen, aan het ontdekken, aan het uitproberen. Onder mijn bed stond jarenlang een blokkendoos die, denk ik, elke dag tevoorschijn werd gehaald. Dan zette ik twee langwerpige blokken op enige afstand van elkaar rechtovereind, legde een platte balk erop, en schoof de rechtopstaande blokken dan heel langzaam uit elkaar, net zo lang totdat ze uiteindelijk omvielen omdat er te weinig oppervlakte was overgebleven om de liggende balk te kunnen blijven dragen. Of iets in die richting. Mijn kennis van de natuurkunde is de afgelopen 40 jaren behoorlijk weggezakt.
In mijn werk is dat nooit veel anders geweest. Ik had er moeite mee om geleerde trucjes in de praktijk toe te passen als ik niet precies wist waarom ze op die manier toegepast moesten worden. Het willen weten van de hoed en de rand heeft altijd in mij gezeten. En mij denk ik ook meer dan eens in de weg gestaan, maar dat terzijde. Ik heb mij in ieder geval regelmatig in moeten houden wanneer ik via een of andere reclame enthousiast werd gemaakt over wat er met betrekking tot een of ander onderwerp allemaal mogelijk was, waarbij ik tegen betaling dan ook het hoe kon leren. En mijn belangstelling is breed, héél breed. Ik vind heel veel leuk om te doen, om na bijvoorbeeld een half jaar te ontdekken dat ik het wel heb gezien en mij weer op iets anders te richten.
Zo kon ik ook urenlang rondsnuffelen in denieuwebibliotheek van Almere, een behoorlijk grote bibliotheek. Tijdens een van mijn snuffeltochten zag ik op een gegeven moment een boek over de Passietest staan. Dat boek trok mijn aandacht, omdat het mij misschien wel zou kunnen helpen wat meer structuur aan te brengen over wat ik wel en niet wilde. Het idee achter de test is dat er een top vijf uit komt rollen met waar jij je mee bezighoudt, hoe jij leeft, wanneer jouw leven ideaal is. Wat er toen uit is komen rollen weet ik niet meer. Ik ervoer op dat moment in ieder geval geen ruimte in mijn leven om er op enige manier invulling aan te geven.
Jaren later kwam ik opnieuw in aanraking met de Passietest. Eerst via een training bij iemand, later ook in mijn privéleven. De Passietest heb ik meermaals gemaakt, gemiddeld een keer per jaar, denk ik. Toch worstelde ik altijd met de uitkomst van die Passietest. Want ik kon wel vrolijk allerlei dingen op die lijst zetten met hoe ik wilde leven (gezond leven, leuke dingen doen, een liefdevolle relatie hebben en verzin zelf maar dingen erbij); er moest toch ook brood op de plank komen. Maar als als ik dingen van mijn werk in die top vijf zette, vielen er te belangrijke dingen uit mijn privéleven weg. Ik heb dan ook een tijd met een top zeven gewerkt, en die voelde op de een of andere manier ook niet goed. Hoe moest dat nou?
Nog niet zo lang geleden liet iemand de resultaten van zijn Passietest zien. Hij had er een voor zijn werk gemaakt en een voor zijn privéleven. Die insteek heeft mij rust gebracht. Een top vijf aan passies voor mijn werk kan heel goed bestaan naast een top vijf aan passies voor mijn privéleven. En nog mooier: ze kunnen ook samen gaan, door de laptop mee te nemen naar het strand, daar een paar uurtjes te werken om de rest van de dag te genieten van wat het leven allemaal te bieden heeft.