- Login om te reageren
Vandaag was een dag met veel 'leerwerk'. Om alles te kunnen doen wat ik wilde doen en tussentijds voldoende bij te kunnen tanken, was ik om 7:00 uur begonnen en had ik bewust wat langere pauzes tussen de diverse leermomenten ingebouwd. De onderwerpen waren verschillend, de manier waarop ik het tot mij moest nemen wisselde en de inspanning die ik moest doen varieerde ook.
Zo begon ik het eerste uur met lesmateriaal lezen en vervolgens de nodige notities verwerken. De pauze die ik voor daarna had gepland gebruikte ik om te gaan ontbijten.
Het volgende dat op de planning stond was een combinatie van video en leesmateriaal. Over 'Leren nooit meer uit te stellen'. Iets waar ook ik meer dan eens last van heb en vervelender nog: helaas voor hen hebben soms ook mensen in mijn omgeving last van mijn uitstelgedrag. Het tijdstip waarop ik dit bericht vandaag post staat er wat dat betreft enigszins symbool voor.
En toen was het alweer tijd voor de volgende pauze, een mooi moment om mijn glazen weer met drinken te vullen. En dat was nodig ook, want nu stond een webinar van twee en een half uur op de planning. Om mijn aandacht erbij te houden heb ik een halve pen gespendeerd aan het maken van doodles en andere onherkenbare figuurtjes. En ik ben best trots op mijzelf dat ik dit keer bijna de volle ruim twee uur die het webinar uiteindelijk duurde, mijn aandacht erbij heb gehouden.
Omdat het om kwart over twaalf nog wat vroeg voor de lunch was, opende ik alvast de documenten die ik 's middags door zou gaan nemen, en opeens voelde ik een enorme weerstand over mij heen komen. Terwijl dit eigenlijk het onderwerp was dat ik normaal gesproken het leukste vind, voelde ik nu alleen maar een soort van afkeer. Niet tegen het onderwerp, wel tegen het nog meer stof in mij op moeten nemen. Er zit kennelijk echt een maximale opnamecapaciteit op mijn hersenen.
Om niet meteen aan dat gevoel van afkeer toe te geven ben ik nog wel eerst mijn gedachten gaan verzetten met wat huishouden en en klaarmaken van de lunch, om anderhalf uur later weer achter de computer te kruipen. En wat bleek? Ik had echt geen zin meer in nog meer leeswerk. Ik heb de documenten ongelezen weer gesloten en ben lekker gaan fröbelen.
De filters van mijn e-mail konden een stuk overzichtelijker en een heel stuk efficiënter geprogrammeerd worden (voor de techneuten: de filters worden geschreven in Sieve) en waar ik dat klusje tot nu toe zonde van mijn tijd vond, heb ik mij er vanmiddag heerlijk aan kunnen over geven. Om vervolgens te gaan experimenteren met een "nieuw" CMS en te spelen met een van mijn eigen websites.
In mijn passie top 5 staat "Als mijn leven ideaal is, bouw en creëer ik". Zoals ik gisteren schreef verwacht ik pas met leren te stoppen zodra ik mij niet meer onder de levenden bevind. Maar vanmiddag was het tijd voor een pauze en heb ik mij heerlijk op mijn passie gestort. Iets waar ik minstens zo lang mee door wil gaan als met leren.