- Login om te reageren
Hij lachte toen ik de deur opendeed. Er was een duidelijke blijk van herkenning en hij wist nog precies waarvoor hij eerder bij mij was geweest. Met kop en schouders stak die keer dat ik hem voor niks had laten komen erbovenuit. Ik dacht dat er lekkage was, en het enige dat hij hoefde te doen was een ring om een afvoerbuis vastdraaien.
Maar deze keer had ik hem voor iets anders laten komen. De lach verdween al snel van zijn gezicht en maakte plaats voor een diepe frons. "Wow, zo erg heb ik het nog niet eerder meegemaakt", sprak hij. Gevolgd door "En dat zei ik de vorige keer ook al". Ik zag zijn blik elk hoekje en gaatje bekijken. Hij schoof was losliggende houten platen opzij om niets te missen. "Hmmm, de afdichting hebben die mensen van Exexis wel beschadigd, en dat alleen kan het niet zijn. Ik ga die in ieder geval straks wel herstellen". Daarna pakte hij zijn telefoon, tikte wat op het scherm en liep weer naar buiten.
Het was duidelijk dat hij een collega had gebeld. Uit de woorden meende ik op te kunnen maken dat het de collega was die de vorige keer met hem mee was gekomen. Hij gaf een beschrijving van de situatie waarvoor ik hem had laten komen, wat hij zelf bij zijn inspectie daarnet had geconstateerd en wat zijn gedachten waren voor een oplossing. Zijn schouders die bij aanvang van het gesprek nog fier overeind stonden zakten langzaam naar beneden. Zijn collega had duidelijk ook niet de ultieme oplossing paraat. Het gesprek was ten einde, hij liep door naar zijn bus en kwam met een groot beschermmasker terug.
"Misschien kun je beter even niet in de buurt blijven", klonk het eufemistisch. Ik besloot naar zolder te gaan om daar wat losse klusjes af te ronden. Niet veel later sloeg de lucht mij op de keel. Allemachtig wat een smerig spul. Hopelijk biedt dat wel een oplossing voor wat langere tijd. Na een paar minuten waagde ik mij weer naar beneden en rook ik een iets aangenamere lucht die aan bloemen deed denken. "Ik heb mijn best gedaan, maar eerlijk gezegd weten mijn collega en ik het echt niet meer", sprak hij. "Ik zal het in ons wekelijks overleg bespreken. Wie weet is er iemand die een betere oplossing weet. En anders zien we elkaar volgend jaar vast wel weer".
De schimmel in mijn meterkast is een probleem dat minstens jaarlijks terugkeert. Steevast laat ik daar dan iemand voor komen die over meer kennis en beter materiaal beschikt dan ik. En soms blijkt dat ook een specialist het niet meer weet. Goed om dat mijzelf voor ogen te houden: er zijn in mijn vakgebied ook dingen waarvan het mag dat ik ze (nog) niet weet.