- Login om te reageren
Ik mag graag sport kijken, en in tegenstelling tot zo'n vijf jaar geleden ga ik er zelden meer echt voor zitten. De ene keer ga ik onderhand de was vouwen, de andere keer ga ik weliswaar op de bank zitten, maar pak ik er ook een puzzelboek bij. Aan het geluid hoor ik wel of er iets opwindends gebeurt en op zo'n moment ga ik dan wel vol aandacht kijken wat het dan zo opwindend maakt. En als er echt niks te beleven valt kan ik rustig even naar de keuken lopen om wat drinken te halen, of naar boven om de gevouwen was op te bergen.
De sport waar ik verreweg het vaakst naar kijk is voetbal. Hoewel ik heus wel heel leuke wedstrijden heb gezien die in 0 - 0 eindigden, zijn de echte hoogtepunten in een voetbalwedstrijd over het algemeen toch de doelpunten. En om de een of andere mij totaal onduidelijke reden vallen die meer dan eens precies op het moment dat ik even afwezig ben. Ik loop weg als er een speler geblesseerd op de grond ligt, en toch gebeurt het dat dan binnen de minuut het spel wordt hervat en er zelfs een doelpunt wordt gescoord. Er zijn serieus wedstrijden geweest waar ik precies op de drie momenten dat er een doelpunt viel heel even niet keek.
Mensen dicht om mij heen plagen mij er meer dan eens mee. Adviseren mij zelfs om even weg te gaan als het nog steeds 0 - 0 is, zodat de kans groter is dat er wordt gescoord. Onzin natuurlijk, en toch...
Vanavond moest ik nog even wat op de computer doen voordat er iemand langs zou komen. En ik wilde ook voetbal kijken, dus ik besloot voetbal via mijn telefoon te kijken. Telefoon op de zijkant onder het computerbeeldscherm, zodat ik beide in de gaten kon houden. Switchtasking optima forma, en wel heel fijn. Het was een saaie wedstrijd om te zien, dus ik kon goed doorwerken. Ik had nog 10 minuten voordat diegene er zou zijn. Ik hoor een riedeltje. Mijn telefoon gaat. Ik beantwoord de oproep. "Ik moet nog even dit en dat afronden, ik ben een kwartier later". Ik antwoord met "okay, tot zo" en beëindig de oproep. Een oproep die welgeteld 16 seconden heeft geduurd. Het geluid van de televisie-app komt weer terug en ik hoor dat er een doelpunt wordt gevierd. Het is weer gebeurd.
Wayne Dyer, van wie ik met wisselend enthousiasme verschillende boeken heb gelezen, heeft ooit eens geschreven "Je trekt niet aan wat je wilt, je trekt aan wat je bent". In hoeverre hij dat binnen een bepaalde context bedoelde of dat het een algemeen geldende regel is, vergelijkbaar met het 80/20-principe, weet ik niet. En toch vraag ik mij menigmaal af wat ik dan ben, dat ik het aantrek om zoveel doelpunten te missen.