- Login om te reageren
Soms heb ik van die projecten die mij volledig op kunnen slokken. Er is veel te doen, en als ik er nog eens goed over nadenk is er nog véél meer te doen. Wanneer ik eenmaal bezig ben raak ik in flow waardoor ik de tijd vergeet en mij om zes uur 's avonds bedenk dat ik nog moet lunchen. Héérlijk om zo bezig te zijn. Om te merken dat elk klein stapje voelt alsof het eindresultaat alweer een stuk dichterbij is gekomen.
Wat het een stukje lastiger maakt is wanneer zo'n project vrijwilligerswerk betreft. Ongemerkt gaat er veel tijd in zitten, ongemerkt gaat het ten koste van dingen die belangrijker voor mij zijn, ongemerkt gaat het knagen. En ik ben niet de enige. Vandaag had ik nog contact met iemand die zijn vrijwilligerswerk mooi omschreef met 'Inhoudelijk best leuk en goed te doen, maar het vreet tijd en het betaalde werk lijdt eronder. Dat geeft stress'.
Een tijdje terug had ik het er met mijn buddy over. We kwamen tot een manier van werken waarin de focus weer komt te liggen bij wat echt belangrijk voor mijzelf is. Natuurlijk wist ik het wel, en het is zo goed om het zo nu en dan van een ander te horen.
In plaats van mij volledig te geven aan dat project hebt ik het juist een week lang laten rusten. Dat zorgde automatisch voor een afname van nieuwe prikkels, een afname van nieuwe input waar ik iets mee moet. Gisteravond heb ik er een uurtje tijd aan besteed, vanavond beperk ik mij tot twee uurtjes. De doorlooptijd neemt er nauwelijks tot niet door toe. En niemand die vindt dat het opeens allemaal te lang duurt.
Als er zo ongelooflijk veel te doen is, kan het blijkbaar ook in minder tijd.