- Login om te reageren
Vanmiddag had ik met mijn oudste dochter afgesproken voor een ouderwetse vader/dochter-middag in Zwolle. We hadden afgesproken in het centrum, en voordat we elkaar zouden treffen wilde ik eerst nog naar een andere winkel ergens buiten het centrum. Vanaf daar wandelde ik ontspannen in zo'n 20 minuten naar de plek waar we hadden afgesproken: Waanders In de Broeren, een prachtige boekhandel, gevestigd in een voormalige kerk. Om vele redenen mag ik daar graag komen.
Drie dagen Time to Rise Summit gingen bewust en onbewust nog door mijn gedachten. Tijdens mijn wandeling kwam ik langs De Librije, een restaurant dat velen van ons waarschijnlijk wel kennen, op dit moment het enige restaurant in Nederland met drie Michelinsterren. Ik dacht aan Jonnie Boer en zag zo voor mij hoe hij geleidelijk aan van kok naar chef-kok was gegroeid, die het beste wat hij kan leveren ook wil leveren, en dat al ruim 20 jaar beloond ziet worden met de drie genoemde Michelinsterren.
En opeens viel er voor mij een puzzelstukje op zijn plaats. In een van mijn laatste posts schreef ik dat Tony Robbins het had over het beschrijven van je (nieuwe) identiteit. Nieuw tussen haakjes, omdat het voor mij niet nieuw is. Denkende aan De Librije en aan Jonnie Boer was mijn beleving dat ik daar een overeenkomst zag: ik wil bij wat ik lever het beste geven dat ik kan geven. Perfectie bestaat niet, dus ik kan ook geen perfectie bieden. Ik ga wel voor het beste dat binnen mijn vermogen ligt. Of dat uiteindelijk ook drie "Michelinsterren" waard is, is voor mij minder van belang. Voor mijzelf wil ik het wel als zodanig kunnen ervaren. Ik voel me dankbaar dat een ontspannen wandeling zo'n mooi helder inzicht heeft gegeven.
En de vader/dochter-middag? Die was meer dan geslaagd. Lunchen, een bezoek aan de Sassenpoort, koffie met iets lekkers en tussendoor diverse grote en kleine winkels bezocht. En heb van mijn oudste dochter afscheid genomen met het gevoel dat ik als vader het beste heb gegeven dat ik die middag kon geven.