- Login om te reageren
Het was in Gouda waar ik stond te wachten op de trein naar Zwolle. Op het perron stonden twee vrienden te praten over het schrijven van een scriptie, omringd door de lucht van een drank die mij sterk aan Red Bull deed denken, gebotteld in een fles die mij deed vermoeden dat het om een goedkoop surrogaat ging. Ik ging een paar meter verderop staan, zodat ik bevrijd was van een lucht waar ik vaak wat misselijk van word.
Even later stopte de trein, met de deuren precies tussen die twee vrienden en mij in. We gingen op dezelfde plek de trein in en naar boven naar zo'n werkcoupé waar je zacht mag praten en waar in de praktijk hele conversaties worden gevoerd. De twee vrienden gingen zitten en ik liep nog een stuk door, want ik wil bij voorkeur achteruit reizen. Dat ging goed tot aan Utrecht, want daar wisselde de trein van rijrichting. Ik had mij genesteld en had geen zin om te verkassen, wat die twee vrienden wel deden: ze kwamen op de banken aan de andere kant van het gangpad naast mij zitten.
Ze hadden nog steeds duidelijk hoorbaar heel veel plezier en hadden het Red Bull-aftreksel vervangen door een drank die gelukkig minder sterk rook. Om mij wat af te sluiten van alle rumoer deed ik mijn oortjes in, zette muziek op en pakte mijn puzzelboekje erbij. Het uurtje reistijd naar Zwolle ging bijna ongemerkt voorbij. Enkele minuten voor aankomst begon ik mijn spullen in te pakken. Oortjes uit en alsof er niets was veranderd hoorde ik twee vrolijke vrienden. Totdat het opeens stil werd naast mij. Ik zag de mensen die tegenover die vrienden verschrikt kijken, alsof er iets onheilspellends ging gebeuren. En dat gebeurde ook.
Een kreet, het geluid van een golf die kapot slaat op een golfbreker en een van de twee vrienden die opeens lijkbleek zag. Alle content die hij de afgelopen uren naar binnen had gewerkt lag letterlijk 'op straat'. In de coupé om precies te zijn. Een vriendelijke treinreizigster gaf haar flesje water en liep snel richting uitgang. Een man die tegenover die twee vrienden zat bekeek bedenkelijk naar zijn twee koffers die hij schoon kon gaan maken. Ik bracht de conducteur op de hoogte en gaf als indicatie dat hij vanzelf rook waar het precies was. Aan zijn blik te zien had hij al snel een idee van wat ik daarmee bedoelde.
Zoals Hugo Bakker al lange tijd onder de aandacht brengt ligt de content om zichtbaar te worden op straat. En sinds vandaag ben ik toch wel wat selectiever geworden in welke content ik wil oprapen.