- Login om te reageren
Het is dinsdagochtend en ik heb er alle vertrouwen in. Vertrouwen dat de onderwerpen voor een blog vandaag voor het oprapen liggen. Want ik ga met het openbaar vervoer naar mijn zus en daarna weer terug naar huis. En ik heb er alle vertrouwen in dat ik dan ook een bijpassende foto ga maken. Zodat ik niet op zoek hoef naar een afbeelding.
Mijn fietstocht naar het station is er een van dertien in een dozijn. Gebruikelijke route en geen bijzonderheden. Nou ja, okay, een groepje tegemoetkomende en naast elkaar rijdende scholieren die niet van plan zijn om mij enige ruimte te bieden. Die ik hen ook niet bied, waardoor mijn stuur bijna tegen dat van een van die scholieren botst. Ze gingen gelukkig nog net op tijd heel dicht naast elkaar fietsen.
De treinreis is er ook een van dertien in een dozijn. Bekende route en geen bijzonderheden. Ook die ene overstap niet. Alleen het laatste deel van het traject moet ik met treinvervangend busvervoer afleggen. Ik volg vol bewondering de bijzondere verrichtingen van de buschauffeur, die in heel smalle straatjes bochtjes achteruit maakt. Een foto vanuit de bus roept alleen niet het juiste beeld op. En een onderwerp voor een blog is het ook niet echt.
De wandeling naar waar mijn zus woont is er een van dertien in een dozijn. Een bekende route en geen bijzonderheden. Nou ja, okay, ik loop langs een bloemenwinkel met de naam 'HB Shop'. Dat moet een knipoog zijn naar mijn initialen en een signaal van buiten dat ik een bosje bloemen voor mijn zus moet meenemen. Wat ik dan ook doe. En die mijn zus in dankbaarheid aanneemt en plaatst in een vaas die onze moeder 50 jaar geleden ook gebruikte om bloemen in te doen. Het huis van mijn zus ervaar ik als een waar erfenismuseum. Een bron van jeugdsentiment.
Het is gezellig bij mijn zus. We kletsen heel wat af. Haar oudste dochter komt even later ook en we kletsen verder. Alleen niet over zaken die mij inspireren om het juiste onderwerp voor een blog in te ontdekken.
De reis naar huis is er een van dertien in een dozijn. Bekende route en geen bijzonderheden. Nou ja, okay, in het centrum zag ik een groep ouderen jeux de boules spelen. In een prachtige setting. Een foto zou mooi zijn, alleen wilde ik de bus halen en ben doorgelopen. Achteraf gezien had ik alle tijd kunnen nemen, want de bus kwam bijna een half uur te laat. Gelukkig wel net voordat er een hoosbui naar beneden kwam. En na een verder soepel verlopen reis was ik weer thuis.
Daarna snel koken en eten alvorens dit blog te gaan schrijven. En tot mijn verrassing had ik nog steeds niet het ideale onderwerp gevonden. Waar moet ik dan in vredesnaam mijn blog over gaan schrijven?
Waarover schrijf jij als je het nog steeds niet weet terwijl je al achter het toetsenbord zit?