- Login om te reageren
De spliterwten zaten in de pan, het water kookte, de groente was gewassen, geschild en in blokjes gesneden en de wekker had nog zo'n 50 minuten nodig alvorens deze mij met een vriendelijk klinkende biep-biep-biep zou gaan attenderen. Ik besloot eerst nog even ontspannen op de bank te gaan zitten puzzelen alvorens weer aan de slag te gaan.
Zittend op de bank zie ik in een ooghoek iemand het tuinpad richting mijn voordeur oplopen. Ik schenk er geen aandacht aan. Even later gaat de deurbel. Dan toch maar wel even aandacht schenken. Ik sta op, loop naar de voordeur en doe die open. Voor mij staat een jongen van midden twintig met kleding in huisstijl. Ik kan het niet direct plaatsen en zie meteen nog twee jongens in soortgelijke kleding in de straat lopen.
Hij stelt zich voor en het is duidelijk dat hij iets van mij wil. Waar ik daar doorgaans bij huis-aan-huis-werving niet op inga, heeft hij iets dat kennelijk ontwapenend bij mij werkt. Hij toont zijn pasje om zich te legitimeren en ik geef aan dat ik daar weinig mee kan, omdat ik toch niet kan controleren of het echt is. Hij grinnikt en knikt instemmend, begrijpt wat ik bedoel. Wat wel duidelijk vermeld stond is dat hij namens SOS Kinderdorpen de deuren langs gaat. Hij begint te vertellen over rugzakjes en vraagt of ik iets wil doneren aan de stichting. Dat wordt dan rond Koningsdag geïncasseerd. Ik strijk denkbeeldig met mijn hand over mijn hart en zeg 10 euro toe.
Hij begint een heel verhaal over recht op onderwijs voor kinderen. Toetst op een vriendelijke en indirecte manier wat ik weet van het onderwijs in Nederland, deelt complimenten uit bij goede antwoorden en gaat rustig verder met zijn verhaal. Ik maan mijzelf alert te blijven op wat gaat komen en wat ik ga toezeggen. Onderhand dwalen we ook wat af. Het valt hem op dat ik geen Sallandse tongval heb, zoals veel andere mensen in de straat. Wat hem weer verleidt tot gaan praten over zijn Friese achtergrond. En hoe menselijk, vriendelijk en oprecht hij ook was: het gegeven dat hij nog een heel verhaal ging vertellen terwijl ik al 10 euro had toegezegd maakte dat ik extra alert bleef.
Na nog een paar mooie verhalen over hoe fantastisch dat rugzakje van SOS Kinderdorpen pakte hij zijn tablet om een en ander vast te leggen. Naam, e-mailadres, rekeningnummer voor de incasso, telefoonnummer om nagebeld te worden, de hele reutemeteut. En tussen neus en lippen door dat ik mij voor e-mails kon uitschrijven door even te bellen en dat dat voor de maandelijkse bijdrage net zo werkte.
Maandelijkse bijdrage? Dat was dus het hele eieren eten. Heel even schoot het door mij heen om het af te kappen, en heb dat niet gedaan. Mijn toezegging van 10 euro wilde ik laten staan. En ik besef ook dat ik straks de 'kikker' mag slikken door de incasso weer te beëindigen. Waarbij men dan waarschijnlijk hoopt dat ik mij dusdanig moreel bezwaard voel dat ik dat nog niet meteen doe. Wie weet...
Nadat ik mijn 'handtekening' heb gezet vertrekt hij weer. Ik draai mij om, sluit de voordeur, en vraag mij hardop af of zijn werkwijze toch tot de categorie subtiel behoort, of meer tot gewiekst.