- Login om te reageren
Eind vorig jaar nam ik mij voor om voor mijzelf een soort van dagboek bij te houden. Om dagelijks bij te houden wat ik voor die dag gepland had om te doen en wat ik in werkelijkheid had gedaan. Ik kwam op het idee toen ik ergens de term 'Akrasia' las, hetgeen zoveel betekent als 'Iets tegen beter weten in doen'. Verder zoekend op het internet, wat waarschijnlijk al een vorm van akrasia in uitvoering was, las ik dat het Griekse woord akrasia en het Latijnse werkwoord procastinare - wat 'uitstellen' betekent - de voorlopers zijn van het woord procastinatie, wat weer 'uitstelgedrag' betekent.
In diezelfde periode besloot ik ook veel meer op tijd te gaan plannen dan in uit te voeren taken. Dat laatste had ik een tijd gedaan, en ik merkte dat ik aan het einde van de dag of veel meer tijd nodig had gehad voor een taak dan ik vooraf had ingeschat, of ik was zo in flow geraakt, dat ik de tijd vergat en veel te lang was doorgegaan. Wat voor mij de aanleiding vormde om dat nou eens bij te gaan houden. Het mezelf veel meer sturen op tijd werkt gelukkig dusdanig goed, dat dat dagelijks bijhouden meteen al naar de achtergrond verdween. Gemiddeld kom ik vrijwel elke dag goed uit: voor de ene taak gebruik ik iets meer tijd omdat ik 'nog heel even' (met een knipoog voor de ingewijden) iets compleet wil maken, voor de andere taak gebruik ik weer wat minder omdat binnen de gestelde tijd een mooi geheel is afgerond.
Wil dat zeggen dat ik helemaal vrij ben van akrasiaal (neologisme?) gedrag? Nee zeker niet. Omdat ik afgelopen week aanzienlijk minder had gedaan dan ik had voorzien, had ik dit weekend ook volgepland met taken. En zaterdagochtend bedacht ik me dat ik gek was om daar uitvoering aan te geven, heb ik alles doorgeschoven naar maandag en een lekker vrij weekend gecreëerd. Alleen mijn dagelijkse blog waaraan ik mij heb gecommitteerd stond nog op de planning. Nadat de samenvattingen van het voetbal waren afgelopen.
Een onderwerp had ik nog niet. Mijn bezoek aan de lokale Albert Heijn had wel iets van inspiratie gegeven, maar niet dusdanig dat ik er een compleet verhaal van kon maken. En dus ging ik was zappen. Met de gedachte dat ik dan misschien wel inspiratie vond praatte ik het voor mijzelf goed, terwijl ik diep van binnen wist dat ik achter de computer moest gaan zitten. Na zo'n 20 minuten ben ik dat ook gaan doen en vond gelukkig al snel wat afleiding in een paar nieuw binnengekomen e-mails. Waaronder eentje van iemand die in de buurt woont van waar ik vroeger op de middelbare school had gezeten. En dus ging ik kijken waar ze woont. En ik was benieuwd of er nog andere bekenden bij haar in de buurt woorden. Afijn, de volgende 20 minuten waren ook alweer snel voorbij. Al had dit alles bij elkaar wel een groot voordeel: mijn onderwerp om over te schrijven was inmiddels wel heel duidelijk.
Het weekend zit er inmiddels op, morgen beginnen we weer aan een nieuwe werkweek en ik ga zo slapen. Zonder dat (al teveel) uit te stellen. Een fijne week allemaal!