- Login om te reageren
In mijn rol als vrijwilliger in het webteam van Mensa Nederland was ik woensdag, samen met een andere vrijwilliger, in gesprek met een medewerker van een potentiële leverancier van (een deel van) het door ons gewenste toekomstige digitale hart van onze vereniging. Die medewerker en ik houden ons allebei al jaren bezig met Drupal en uiteraard hebben we daar een tijdje over gesproken. Hij heeft vooral kennis en ervaring op het technische vlak. Weet hoe hij technische oplossingen kan creëren. Weet hoe er iets in de code aangepast moet worden om het nog beter aan te laten sluiten bij de wensen van de klant.
Ik zat daar meer als bouwer, en voelde me vooral ook vertegenwoordiger van de uiteindelijke gebruiker en de mensen die meer dan voldoende kennis hebben om met de beschikbare bouwstenen een website te creëren. Een plek waar ik mij altijd in mijn element heb gevoeld: op het snijvlak van ontwikkelaar, technische beheerder en gebruiker. Ik voelde mij vertegenwoordiger van mensen die heel goed alle mogelijkheden van de beschikbare bouwstenen binnen Drupal weten te benutten. En vooral van mensen die er helemaal geen behoefte aan hebben om code aan te passen. Die de kennis daarvoor niet hebben en ook niet willen hebben.
Ik beleef het menigmaal als twee verschillende sporen: dat van de ontwikkelaar die vooral denkt aan alle mogelijkheden om een goede technische oplossing te creëren en dat van de ontwikkelaar, die vooral denkt aan alle mogelijkheden om invulling te geven aan de functionele eisen en wensen. Ik heb de afgelopen jaren vele trainingen en instructievideo's gezien die pretendeerden te laten zien hoe je als webbouwer functioneel iets voor elkaar krijgt en waar binnen een paar minuten de bronbestanden met code tevoorschijn kwamen. Waarop ik de neiging had om af te haken. In dat opzicht heb ik een haat-/liefdeverhouding met Drupal.
Dat die twee sporen ook heel goed dichter bij elkaar kunnen komen ontdekte ik zojuist. Naar aanleiding van ons gesprek gisteren ontving ik een e-mail met de uitnodiging om samen een artikel te schrijven. Om daarin onze gezamenlijke visie te geven. Onze verschillende invalshoeken bleken in dit geval geen reden tot verwijdering, integendeel. Ze zijn reden om een breder perspectief te creëren. Om onze twee sporen dichter bij elkaar te laten komen.
Ik ga graag op de uitnodiging in.