- Login om te reageren
Mensen dingen uitleggen, mensen wegwijs maken in een voor hen onbekende wereld is wat ik graag doe. Complexe zaken op een zo eenvoudig mogelijke manier inzichtelijk maken. Dat ging mij meermaals soepel af.
Zo ben ik nu bezig documentatie te maken voor een aantal partijen over hoe bepaalde processen en functionaliteiten van een bepaalde website in elkaar steken. Ik doorloop de diverse processen en maak schermprints. Vervolgens schrijf ik er teksten bij en maak daar een geheel van.
Vandaag ging ik aan de slag met misschien wel het meest complexe proces. Althans, gezien door de bril van de ontwikkelaar en die van de gebruiker. Ik had denk ik wel 40 schermafbeeldingen gemaakt en een halve roman aan begeleidende teksten in mijn hoofd zitten.
Ik heb de hele ochtend zitten puzzelen en schuiven over de volgorde waarin ik het beste de zaken kon beschrijven. Het voelde regelmatig aan als een kip-en-ei-situatie en ik kwam er niet goed uit. Ik kon er zoveel over vertellen.
Tijdens de lunch moest ik onwillekeurig terugdenken aan een opdracht bij mijn laatste werkgever. Die had mij gevraagd voor een softwaresysteem documentatie te schrijven. Bij de oplevering van die documentatie was de betrokken leidinggevende meer dan tevreden. Een paar medewerkers kwamen alleen wel lachend naar mij toe en zeiden 'Joh, de helft van wat jij aan functies beschreven hebt gebruiken we nooit'.
Dat zette mij aan het denken. Ik kan en wil wel graag van alles vertellen, maar wat hebben die ontvangen partijen nou eigenlijk nodig? Met die bril op ben ik weer aan de slag gegaan. En waar ik de hele ochtend maar niet uit kon komen, was 's middags in een uur klaar.
De valkuil om te gaan vertellen wat ik kon vertellen in plaats van te vertellen wat de ander nodig heeft, heb ik nog net op tijd weten te mijden.