- Login om te reageren
Het waren van die dagen dat de zon zich vol enthousiasme door de kieren tussen gordijn en plafond wurmde waarop ik opeens naast mij hoorde 'Ik wil naar het strand. Moet jij per se nog eten? Is het goed als je een banaan meeneemt?'. Terwijl ik de vraag nog tot mij door moest laten stond zij bij wijze van spreken al klaar om te vertrekken.
Ik heb altijd vastgehouden aan ontbijt, lunch en avondeten. Overslaan is echt zelden gebeurd. En als ik een maaltijd oversloeg was mijn ervaring dat ik een paar uur later hoofdpijn kreeg. En dus werd mijn gedachte dat ik geen maaltijd wilde overslaan omdat ik dan hoofdpijn zou krijgen. En die hoofdpijn kwam ook in situaties waarin ik daar min of meer op zat te wachten, terwijl die doorgaans wegbleef wanneer mijn aandacht op andere dingen was gericht.
De laatste tijd viel het mij op dat ik sneller een verzadigd gevoel ervaar. En gek genoeg zegt mijn hoofd dan dat ik nog wat meer moet eten omdat ik nog lang niet voldoende groente of fruit heb gegeten. Of mijn hoofd zegt dat ik gewoon 'recht' heb op een schaaltje met nootjes en chips omdat het weekend is en ik dat lekker vind. Terwijl mijn lichaam zegt dat het er helemaal geen behoefte aan heeft. Een duidelijke vorm van akrasia: een handeling uitvoeren terwijl je weet dat iets anders beter is.
Afgelopen zondag besloot ik om 's maandags niets te eten. Intermittent fasting. En ik besloot ook dat ik dat kon. Dat ik mij goed zou blijven voelen. En dat gebeurde ook. Ik zorgde voor voldoende drinken en bereikte zonder problemen de avond. Geen moment van trek. Geen moment van onbedwingbare eetlust. Ik was vastbesloten de dinsdag eraan vast te plakken. En ook dat ging probleemloos. Zelfs de erwtensoep die ik tijdens de lunch maakte wekte op geen enkele manier eetlust op.
Het is wonderbaarlijk en ook mooi om te ervaren wat gedachten met ons doen. Met mij doen in ieder geval. Blijkbaar kan ik mijzelf beïnvloeden. Maakt het uit of ik tegen mijzelf zeg dat ik eten nodig heb of dat ik prima een tijdje zonder kan.
Ik was wel nieuwsgierig wat twee dagen niet eten voor verschil maakt in lichaamsgewicht. Dat was welgeteld drie ons. De volgende keer zeg ik tegen mijzelf dat ik een kilo afval wanneer ik twee dagen niet eet. Ik ben benieuwd of de kracht van mijn bewustzijn ook zover gaat.