- Login om te reageren
Vanmorgen keek ik nog tevreden naar mijn planning. Ik zag de dag wel zitten. Blokken van zo'n 50 minuten werken met tussendoor pauze's van pakweg 10 minuten. En rond lunchtijd en avondeten een pauze van een uur. Deze avond was er ook weer focustijd van 20 tot 22 uur en dat moment koester ik best wel. Zoals ik al eerder schreef ervaar ik dat als een fijne afsluiting van de avond.
Ik begon de dag met lezen, om vervolgens als meestal achter de computer te gaan zitten. Lezen, installeren, ontdekken, configureren, bouwen. Meer dan eens gevolgd door herstellen of opnieuw beginnen. En als de wekker gaat maak ik razendsnel - voor ingewijden komt dat misschien als een verrassing - af waar ik mee bezig ben.
Dan hoor ik pling-plong. Ik herken het. Een berichtje van mijn jongste dochter. Die wil op dinsdag nog wel eens vragen of ik zin heb om op woensdag een kop thee te komen drinken. Of te komen eten. Ik open haar bericht en ben verrast. Ze vraagt of ik vanavond zin heb om een spelletje te komen spelen en haar te helpen met het online kopen van een ticket. Tickets kopen kan vanaf 20 uur. Ik antwoord dat ik dan eerst een spelletje kom spelen, zodat ik na de aankoop van het ticket meteen naar huis kan. Dan verlies ik niet zo heel veel van de focustijd. En ik kan het mooi aan laten sluiten op het avondeten. Dan verlies ik niet zo heel veel tijd. Enige naïviteit kan mij nog steeds niet ontzegd worden.
Het is zes uur. Ze appt me weer. Ze heeft zich op haar laptop en tablet in de wachtrij geplaatst. Ik ontvang een schermprint. Vanaf acht uur worden de mensen in de wachtrij in willekeurige volgorde toegelaten. Ik krijg een déjà vu van toen ik dat vorig jaar zelf had met het STAP-budget. Meer dan 50.000 wachtenden voor mij, 3 uur gewacht en bijna nog mis gegrepen ook.
De tellers bij haar vallen mee. Op haar laptop meer dan 10.000 mensen voor haar en dat bleef zo. Op haar tablet gaat het beter. Die begint bij 6800 en gaat wisselend met 100 of 200 per minuut omlaag. Het is bijna 21 uur als ze eindelijk aan de beurt is. Ze selecteert een zitplek, bestelt een ticket en is dolblij. En ik ben blij haar zo blij te zien.
Kwart over acht weer thuis is verre van gelukt. Het is een uur later geworden. Dat is helaas inherent aan die ticketverkoop met wachtrij als een loterij: daar valt niet op te plannen.