- Login om te reageren
Vandaag ontving ik in mijn mailbox de wekelijkse mail van Mark Tuitert, met dit keer als onderwerp "Van 'ik weet het' naar 'ik wil leren'". Over wat de remmende werking kan zijn van horen, tegen jezelf zeggen of bij jezelf denken dat je geweldig bent. Over dat kinderen die geprezen worden voor hun intelligentie minder gemotiveerd raakten. Omdat ze, om niet dom over te komen, minder risico's namen. Hij besluit met op te merken dat mensen met bescheidenheid en ‘intellectuele nederigheid’ meer open staan voor feedback, sneller leren en op termijn echte zelfverzekerdheid opbouwen omdat ze zichzelf blijven ontwikkelen. Zie de opmerking voor de link.
Het zette mij aan het denken. Ooit heb ik de kwalificatie 'hoogbegaafd' gekregen. En lang heb ik gedacht dat van mij dan werd verwacht dat ik alles snel moest kunnen snappen, alles na een keer lezen moest weten en onthouden. Iets wat ik in de praktijk meermaals bevestigd zag wanneer ik van iets dat nieuw voor mij was in een mum van tijd doorhad hoe het werkte, terwijl een specialist er zijn hoofd nog over brak.
Een stap die ik heb moeten zetten is mezelf toestaan om dingen niet te weten, niet te hoeven weten, geen moeite hoeven te doen om het alsnog te gaan weten. Ik heb ook moeten leren om mij kwetsbaar op te stellen. Om in een groep waarbinnen iedereen (ogenschijnlijk) begreep wat iemand met een opmerking bedoelde openlijk aan te geven dat ik het niet snapte. Niet begreep waar diegene het over had. Ik heb moeten leren om überhaupt duidelijk te maken dat ik niet weet wat iets betekent, duidelijk te maken dat ik iets niet snap.
En toch wringt er iets voor mij in de opmerking van Mark dat mensen met 'intellectuele nederigheid' meer openstaan voor feedback, enz. Want ik merk dat ik bij de mensen dicht om mij heen, bij de mensen die weten van mijn hoogbegaafdheid, bij de mij meest dierbaren, niet altijd de ruimte ervaar om mij 'intellectueel nederig' op te stellen. Soms zijn het rechtstreekse opmerkingen als 'Huh, weet je dat niet? Dat meen je niet', soms alleen maar een 'Huh?', soms alleen maar non-verbale communicatie. En of ik dat wil of niet, dat raakt mij. Het doet pijn. Dat remt mij om mij openlijk 'intellectueel nederig' op te stellen.
De lijst die Mark geeft over hoe je een groeimindset kunt kweken geeft mooie tips met wat je zelf kunt doen. Zoals jezelf toestemming geven om fouten te maken. Wat mij betreft mag er een tip worden toegevoegd voor de buitenwereld: "Geef anderen toestemming om 'intellectueel nederig' te zijn, om fouten te maken. Want daarmee geef je jullie beiden de ruimte om te groeien".